Tyrrell Honda 020 - Stefano Modena - Tamiya - 1/20

[HHugo]

Na het bouwen van een F1 in de verkeerde schaal, kan ik eindelijk terugkeren naar mijn favoriete merk van kits én naar de juiste bouwschaal.

Terug een Tamiya dus, en omdat ik na de Jordan EJ10 nog altijd in de mood van moderne F1 ben, laat ik mijn half afgewerkte Honda Ra272 nog wat opzij liggen, en start ik met iets nieuws.

Na het plekken van een Revell met de nodige problemen, wou ik mijn zelfvertrouwen weer een beetje opkrikken, en dat kan best met een wagen die redelijk straight-forward is: één carrosseriekleur en niet al te veel decalwerk.
Mijn oog viel op de Tyrrell 020. Alweer eentje met een Honda-krachtbron achterin, maar dat is wat mij betreft louter toeval.

Bij de vorige bouw heb ik het nemen van foto’s een beetje verwaarloosd, en dat ga ik nu proberen goed te maken. In ’t lang en in ’t breed dus…

De kit ziet er als volgt uit:

De doos:



En wat erin zit: standaard voor Tamiya uit die periode: 1 raampje voor de carrosserie, 1 raampje voor de motor en tenslotte 1 voor de ophanging. De wielen worden met een schroef gemonteerd, zonder polycaps.



Bouwplan en decals:



Omdat de decals al wat doorleefd zijn en vergeeld, ga ik de vevangset van Studio 27 gebruiken.

[HHugo]

Ik ben begonnen met het ineensteken van de carrosserie.
Als kleur heeft Tamiya voor deze Tyrrell een spuitbus : TS-42 ‘light gun metal’. De dop van die spuitbus ziet er inderdaad zeer ‘light’ uit. Dit in tegenstelling tot de foto’s van de echte wagen: die ziet er altijd vrij donker van kleur uit.
Ik verwacht dus dat ik de spuitbus zal moeten decanteren en mengen met zwart om een donkerder tint te bekomen. En dat betekent dat ik alle onderdelen die in gun metal moeten gespoten worden, in 1 keer zal moeten spuiten.
Ik ga dus alles bouwen tot en met de grondlak, dan alles 1 laagje recht uit de spuitbus geven, kleur beoordelen en dan – indien nodig- tint verdonkeren en met de airbrush verder werken.

De monocoque is er eentje van het ‘vliegtuig’ type: 2 helften waarin vooraf de zetel moet ingebouwd worden.



Na wat droogpassen, blijkt echter dat de zetel ook na het verlijmen van de 2 helften nog kan ingebouwd worden. Enkel onderdeel C22 moet vooraf geplakt worden. De rugleuning A1 kan achteraf langs onderen op zijn plek geschoven worden samen met de versnellingspook C4. De zetel C28 kan er dan nog van bovenaf ingezet worden. De naad die ik dan rond de hoofdsteun rond onderdeel A1 zal hebben, is ook op de echte Tyrrell een paneellijn, dus is er geen enkel probleem om zo te werk te gaan.

De binnenkant van beide helften werd met Tamiya-putty uitgevlakt waar nodig en met X18 geairbrusht Daarop heb ik een laag glanzende lak van Gunze gezet. Op die manier heb ik een mooie vlakke ondergrond voor de carbondecals van Renaissance.
Het carbon zit op de delen die achteraf nog zichtbaar zullen zijn: naast de zetel en bij de luchtinlaat. (alhoewel het daar ook nauwelijks zichtbaar zal zijn) De andere delen zijn achteraf niet meer zichtbaar, vandaar dat je op onderstaande foto nog een 3-tal sinkmarks kunt zien. Die verdwijnen vanzelf eens alles in elkaar gezet wordt.



Het dashboard kreeg dezelfde behandeling. De 3 schakelaars die er oorspronkelijk zaten heb ik weggesneden. Op hun plaats heb ik telkens een gaatje geboord, om plaats te maken voor een beetje ‘mish-mash’. De draaiknoppen heb ik behouden.



En dit is het afgewerkte dashboard. Ik had geen foto’s van het echte dashboard, dus ik heb het geheel sober gehouden: de ‘mish-mash’ delen zijn blank gelaten, en de draaiknoppen hebben een wit bovenvlak gekregen en een wit lijntje op de zijkant om de positie aan te geven. Er zit één frivool blauw knopje op, maar dat is niet zo goed zichtbaar op de foto. Daarna heb ik een paar 1/43 Marlborodecals verknipt om de labeling naast de knoppen te simuleren.

[HHugo]

Ondertussen zijn beide helften verlijmd met het dashboard ertussen. De passing was niet echt 100%, de helften hadden de neiging om open te gaan en licht te verdraaien. Ik heb ze gelijmd met Revell-plastieklijm en langdurig op elkaar geklemd gehouden. Omdat het geheel toen nog
fragiel leek, heb ik nog een dikke laag 2K epoxylijm op de niet-zichtbare binnenkant gesmeerd.

So far so good, maar na een nachtje uitharden, waren de helften aan de voorkant toch nog iets meer als een half millimetertje verschoven ten opzichte van elkaar.
Bijgevolg is er al redelijk wat putty en schuurwerk aan te pas gekomen. Eerst Milliput (geel op de foto), en daarna ook nog Tamiya-putty (grijs op de foto) om het geheel in vorm te krijgen.



Alles werd toen afgeplakt en is ondertussen al in een laagje grijze primer gezet. De primer heeft nog wat oneffenheden aan het licht gebracht, en ook de paneellijnen die ik had uitgekrast, zou ik nog een beetje willen herwerken.

[HHugo]

Next up: de neuskegel. Die ziet er zo uit bij de Tamiya:



Een beetje teleurstellend voor mij. De neus is nochtans een ‘special feature’ op de Tyrrell. Het is namelijk Tyrrell die in 1990 en ook met deze Tyrrell 020 in 1991 de aanleiding gegeven heeft om over te stappen van de lage neuzen naar de verhoogde neuzen - die nu nog altijd gebruikt worden.
In plaats van de neus er simpelweg op te kleven , zou ik die graag aanpassen zodat ik ze demonteerbaar wordt. En als de neus kan verwijderd worden, dan moet er toch ook wel enig detail tevoorschijn komen.
Kortom, vanaf hier is een afwijking beginnen bovendrijven waaraan menig Paddocker lijdt: wij kunnen geen kit 'oob' meer bouwen. Dat gaat gewoon niet.
Geen zin om je ertegen te verzetten, dan maar een plan opstellen.
En dat kan ik in 1 tekening:



Met andere woorden: ik ben weer aan het etsen geslagen. Met dit resultaat:



Bedoeling is om de neuskegel met 4 ‘mish-mash’ pinnetjes te positioneren in plaatje n°1, dat vooraan op de monocoque zal gekleefd worden. Daarvoor heb ik de deeltjes 2 en 3 op elkaar gekleefd. Ik kon die gemakkelijk uitlijnen op elkaar omdat ik overal pasgaatjes voorzien had waar kopspelden in passen. Daarna werden de 2 oortjes in het midden van onderdeel 3 overgeplooid. Dat is nodig omdat ik 2 uitsparingen moet vrijlaten om de stuurstang te laten passeren. Het geheel past perfect op de neuskegel:

[HHugo]

En dan is het weer een kwestie van opvullen met putty, schuren, opnieuw uitvlakken, opnieuw schuren,… Ook de neus heeft al een eerste laagje grijze primer gekregen, maar er zal nog meer vul- en schuurwerk aan te pas komen.

[HHugo]

Ik heb ook al gewerkt aan de details die in de neuskegel moeten passen.

Allereerst het stuurhuis. Daarvoor heb ik 2 stukjes gesneden van een Evergreen-staafje diameter 2mm. Het ene werd uitgehold om te passen over het 2de staafje. Op dat 2de staafje werden de etsbeugels geplaatst en gevuld met Milliput. Oorspronkelijk had ik zoals op onderstaande foto de stuurstang met een stukje staal van 1mm nagebouwd.

Bleek echter dat deze stuurstang niet kon passeren langs de ophangingsarmen. Die lopen in 1 stuk door de monocoque. Omdat ik de stevigheid van het model niet wil verminderen, heb ik de ophangingsarmen niet gesplitst.
Daarentegen heb ik gekozen om de stuurstang niet in te bouwen. Die zou toch nauwelijks zichtbaar zijn.



Hieronder de definitieve versie van het stuurhuis. Uiteindelijk heb ik nog een gaatje van 0,6 mm geboord in het center van het ‘stuurkolom’ staafje, en dwars door het 2de staafje. Daar zit een stukjes kopspeld doorheen, zodat de 2 Evergreenstaafjes niet los kunnen komen. Het volledige stuurhuis zal met 4 stukje kopspeld op de bulkhead gezet worden. Daarvoor zijn er reeds gaatjes voorzien in de 2 beugeltjes en in de bulkhead.

[HHugo]

Hieronder de cilinders voor het rem- en koppelingspedaal. Die zijn gebaseerd op 3 stukjes ‘mish-mash’ voor de cilinders en 3 ‘mish-mash’ buisjes voor de aansluiting van de leidingen. Daartussen zit alweer dat Evergreen staafje van 2mm. De voetjes waarop zulke cilinders gemonteerd worden, zijn gietstukken. Daarom ga ik op het Evergreen staafje ook nog kleine stripjes uit plasticard kleven, om zo steunribben na te bootsen. Op de foto is dat al gebeurd voor de remcilinders, die van de koppeling moet nog aan de beurt komen.

[HHugo]

Het laatste grote carrosseriedeel waar voorlopig al aan gewerkt is, is de motorkap. Hier wil ik de onrealistische plastic positioneerpinnen verwijderen, en vervangen door ‘mish-mash’ deeltjes, die iet of wat meer op schaal zijn van de echte fasteners. Daarvan ga ik er 4 plaatsen ter hoogte van de monocoque. Op de bodemplaat komen dan 6 oogjes, en nog eens 2 op de monocoque, en die zullen de motorkap op zijn plaats houden.







That's it for now. Toch redelijk wat meer dan dat ik gewend ben. (Dat zal door het slechte weer komen zeker?)

[Dominique]

Man, man, man, wat een werk weeral.
Diegene die dacht dat onze kameraad was stilgevallen, wordt nu wel echt de mond gesnoerd...
Fantastische start!! En laat u maar ne keer goed gaan!

[Sennake]

Allez, ik zie dat je nog eens een avondje gemodelbouwd hebt?

[TvD]

Super wat je laat zien! en dat in een avondje

[vinnie]

Prachtig wat je hier laat zien van een simpel model een prachtig en uniek stuk maken.Blijf deze nauw gezet volgen.
Grts Vinnie.

[Ferrari rules]

De max !!!
Als F1 fan zal ik dit ongetwijfeld volgen.
1 Klein tipje... Ik heb gezien dat je de binnenkant van de monoqocue heb afgeplakt met Tamiya tape! Verwijder dit zeer langzaam en voorzichtig ! Ik heb bij mijn F189 zo een stuk van de Renaissance carbon decal (dezelfde van wat jij hebt gebruikt) meegetrokken. Ook al had ik alles 3 lagen gunze vernis gegeven. 1 gewaarschuwd man is er 2 waard , nietwaar?

Voor de rest , keep on going !

[Tom21]

Ja wat laat ge ons hier weer zien?! Prachtig werk. Dat zelf etsen heeft toch zo zijn GROTE voordelen

Tom

[Nismo]

Jawadde, wat is me dat hier.