Voor de liefhebbers van indianenverhalen, hier komt er een om van te smullen
Zoals Pascal al liet verstaan, ook wij hadden al een heuse rittensportwedstrijd achter de rug eer we in Rijkevorsel toekwamen, wegenwerken en onbewegwijzerde omleidingen waren ook ons deel. We lieten dan maar even de collega's met het GPS systeem voorgaan in de volle overtuiging dat we hen tijdens de eigenlijke rit eens zouden afdrogen
De start van deel 1 resulteerde meteen in een beginnersfout (ah ja, we zaten nog aan 't begin hé
), in totaal 100m abuus wegens niet rechts afgeslagen na "Den Elst". En dan te weten dat ik aanvankelijk in die straat geparkeerd stond
maar om mijn co wat in de watten te leggen ons nieuwe occasie strijdros een beetje dichter bij huis was gaan halen. Vanaf dan was het enkel nog genieten van het de ondergaande zon, het prachtige parcours, de "vuile truken" met kruisende wegmiddellijnen en het gebrom van de Miata. Bijzonder fijn was het moment waarop ik aan mijn co de weg kon voorspellen, nl. de 10 à 15km die we om en rond het revalidatiecentrum te Pulderbos voorgeschoteld kregen. Om minder prettige redenen was ik in die buurt gedurende een half jaar drie keer per week "te gast" en omwille van veelvuldige wegenwerken waren alle binnenstraatjes mij goed bekend. Het moeten niet altijd ex-lieven van mijn Westvlaamse co zijn die we weten wonen in de Kempen.
Ook na de stempelcontrole bleven we alert en noteerden we braafjes "J" en "7". Onderweg hadden we bij momenten de Miatapaarden eens aangesproken, zodoende waren we ook ruim op tijd bij MC Lille, waar we zelfs nog moesten wachten vooraleer te mogen afgeven. Er moet niet ieder jaar naar de tijdscontrole "gelopen" worden hé
Toen we binnenkwamen zaten haast alle andere Paddockers op ons te wachten en vonden het raar dat wij "slechts" 40 gevulde vakjes hadden en zij 42. De aprilgrap met de Mini indachtig waren wij van mening dat ze er weer serieus mee aan 't rammelen waren en besloten geen gevolg te geven aan de goede raad, we hadden immers alles opgeschreven wat we gezien hadden. Wouter ging zodra het mocht ons blad inleveren en aan tafel werd er nog wat nagekaart. Toen de collega's ons vroegen of we de letters na de stempelcontrole hadden gezien, konden wij dat vol overtuiging bevestigen......en dat bleken nu net de letters 41 en 42 te zijn
De oorzaak: de ganse rit hadden we alle letters meteen op het invulblad geschreven, echter om nog duistere reden werden de J en de 7 alleen in 't klad genoteerd. Bovendien dachten we dat, omwille van die 100 m verkeerd bij aanvang, onze tijd niet perfekt was, zodoende voegden we er een minuutje bij, kwestie van dicht bij het doelwit (die zwarte met GPS) te liggen. Resultaat: 61 strafpunten asjeblief. Hadden we nu (in volgorde) wel en niet naar de andere Paddockers geluisterd, dan zouden we voor rit 1 welgeteld 0 punten hebben gescoord
Over deel 2 valt niet veel te vertellen, het parcours was veel minder mooi of boeiend, er zaten enkele discutabele bol-pijl situaties in, we reden in totaal 2 km verloren en scoorden 0 punten en dat allemaal
zonder binnenverlichting behalve de inmiddels legendarische mijnwerkerslamp
Onze 16de totaalstand stemt dan misschien niet overeen met onze prestatie, het is echter wel de werkelijkheid. Vorige poster heeft daar een passend adjektief voor bedacht
Jammer, er een podiumplaats of minstens 4de behoorde tot de mogelijkheden.
We hebben nochtans een deeldoel bereikt: vóór Johan en Werner eindigen. Dat geeft toch ook enige voldoening.
De prestatie van Ann en Pascal verdient een applaus, voor Ann was het immers haar eerste "echte" rittensportwedstrijd en Pascal kreeg zijn vuurdoop als navigator.
Opmerkelijk feit: in de recreatieklasse vertegenwoordigt De Paddock ongeveer een vijfde van de deelnemende teams.
Ons volgende uitje wordt de Cabriotoer van Altena op 28 mei.
Jan en Wouter