Tijd om eens wat aandacht te besteden aan de details. Zoals gezegd ligt het niet in mijn bedoeling om een superdetaillering uit te voeren, maar de kleine details die zichtbaar blijven maken dikwijls het verschil uit tussen een kit die er als speelgoed uitziet en een kit die er als een replica van het origineel uitziet. Ik had namelijk in mijn zoektocht naar referentiefoto's een
site gevonden van een collega modelbouwer die deze scooter ooit gebouwd heeft, en als ik naar de foto's keek stelde ik me de vraag: wat zijn nu de details die erop duiden dat dit maar een schaalmodel is? Met die vraag indachtig ben ik begonnen details toe te voegen aan mijn eigen Yamaha.
Ik ben begonnen met het voorwiel. De stelschroef vooraan is in de kit gewoon een rond pinnetje zonder enig detail. Dat heb ik weggesneden en vervangen door een mish-mash boutje (zie detail 1 op de foto). Verder heb ik de kabel die in de kit zat weggegooid en vervangen door een dunner exemplaar, en er een tweede kabel aan toegevoegd zoals ook te bespeuren is op de boxart. Ik veronderstel dat het hier gaat om een remkabel en een kabel voor de snelheidsmeter. Beide kabels werden aan de voet ook voorzien van een koppelingsstuk uit de mish-mash doos (zie detail 2 op de foto). Tenslotte heb ik van wat ijzerdraad een beugeltje vervaardigd die deze kabels geleidt zodat ze niet tussen de wielen verzeild kunnen geraken (zie detail 3 op de foto). Allemaal kleine prutsen, die echter het geheel een veel meer realistische indruk geven.
De motorsteun dan. Op de boxart bemerk ik meer verstevigingsstangen dan dat het onderdeel bezit, en bovendien is het onmogelijk om de gietnaad weg te schuren van het (veel te dikke) boogje ter hoogte van detail 1 op de foto. Ik snij het dus weg, en vervang het door Evergreen plastic rod met de juiste diameter, boor een gaatje door de verticale steun en trek de plastic rod erdoor om bovenaan verbonden te worden met de steunbeugel (detail 2 op de foto). Daarna boor ik 2 gaatjes aan de andere zijde, kleef er mish-mash boutjes in, draai wat ijzerdraad om een dun boortje om een veer te vormen, en bevestig ze aan de 2 boutjes (zie detail 3 van de foto).
We zijn goed op dreef, dus gaan we door. Het motorblok, dat aan het chassis vastgegoten zit, snij ik los aan het scharnierpunt en in de plaats boor ik een gaatje waarin een klein schroefje bevestigd kan worden dat toelaat dat het blok ook daadwerkelijk scharniert (zie detail 1). Daarna snij ik de plastic schokdemper weg na de juiste lengte opgemeten te hebben, en vervaardig ik een nieuwe met wat aluminium buis en messing draad die ik weer om een staafje draai om een veer te bekomen (zie detail 2). Niet alleen ziet dit er nu veel beter uit, het zal bovendien ook veel gemakkelijker zijn om alles mooi te schilderen! Rechts bovenaan zie je ook nog een soort gleuf die ik uitgevijld heb. Die zal toelaten dat ik de motorbekleding gemakkelijk op zijn plaats kan schuiven zonder gevaar voor beschadiging van de lijmnaad. Ik had namelijk op de site van mijn collega-modelbouwer gelezen dat het systeem zoals Tamiya voorziet, zijnde het afdekken van de motor met 2 kappen links en recht middels een polycap, niet correct is omdat je dan een naad blijft zien waar de kappen tegen elkaar komen. In werkelijkheid is dit één grote kap die je kan afnemen om aan de motor te werken en zie je op geen enkele foto een naad lopen. Om aan dit euvel te verhelpen had Evan (want zo heet die meneer) de kappen aan elkaar gekleefd zodat hij de naad kon wegschuren en alles mooi egaal kon in de lak zetten. De verbindingspinnen die dienen om de kappen in de polycaps te duwen zijn echter zodanig lang dat hij bij het monteren van de achterste bekleding de lijmnaad kraakte omdat hij genoodzaakt was om de kap wijd open te sperren teneinde de bevestigingspinnen op hun plaats te krijgen. (Dit staat allemaal te lezen op zijn site). Nu, dit was niet in dovemansoren gezegd natuurlijk. Ik heb dus de bevestigingspinnen serieus ingekort, maar nog kreeg ik de kap niet moeiteloos op zijn plaats geschoven. Nog meer materiaal wegnemen zou ertoe leiden dat de kap niet meet inklikte, dus heb ik de hierboven vermelde gleuven gevijld om de pinnen toe te laten om op hun plaats te komen zitten (zie detail 3).
De spiegelsteunen werden weggesneden en afgemeten met ijzerdraad. Daarna heb ik de nieuwe steunen aan de spiegels gekleefd en onderaan een mish-mash stelschroef voorzien. Daaronder zit nog een stukje van de originele steun die ik bevestigd heb om de originele gaten in het stuur te kunnen gebruiken. De lengte van de plastic steun is zo uitgemeten dat de stelschroef exact ter hoogte van het stuur zal zitten en dat je de plastic steun niet meer ziet. Op de foto krijg je op die manier ook een idee van het verschil in diameter. Nu zou het kunnen dat de ijzerdraad misschien net iets té dun is, maar er moet dan ook nog primer overheen gezet worden, en enkele lagen lak, wat de diameter al gevoelig verhoogt. Daarmee heb ik trachten rekening te houden.
Hetzelfde geldt voor de extra steuntjes die ik voorzien heb op de achterkant van de motorbekleding. De kit voorziet hier niet in; de bagagedrager hangt gewoon in de lucht achteraan als je hem bouwt volgens plan. Op de boxart kan je echter zien dat er steuntjes zitten onder de bagagedrager en dus heb ik die vervaardigd met ijzerdraad (die dezelfde diameter heeft als die van de spiegels). Omdat ik wist dat ik ze nog moest meespuiten heb ik een iets dunnere diameter gekozen en op de foto zie je dat ze inderdaad al ferm aangedikt zijn nu ze gelakt zijn. Als ik ze geschilderd zal hebben met zilver, zullen ze de gewenste diameter hebben (zie detail 2). De naad waarover we het hierboven hadden en die ik weggewerkt heb, zat ter hoogte van detail 1 op de foto. Je kan er ook de ingekorte bevestigingspinnen zien.
Wordt vervolgd!