|
Nadat we enkele weken een initiatieritje hadden, waarin Ann de eerste knepen van het vak leerde als navigator, was ze nu aan de beurt in een echte wedstrijd. Dus Ann als navigator en ik aan het stuur.
Bij het uitdelen van de roadbooks van deel 1 bleek dat er al wat vertraging was. Niet getreurd, een verbroedering met de andere Paddockers en enkele koffies later konden we dan toch van start. Nadat we eerst via de technische controle passeerden en al wat konden genieten van talrijke classics van allerlei pluimage gingen we opgewekt van start. We hadden in dit druilerige weer namelijk met onze airco en andere snufjes heel wat voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld de equipe met de Lomax. Je heel wat "echte" mannen (en vrouwen) gezien die gewoon "open" reden in de regen. Chapeau...
Even de nota's in deel 1 gewoon worden. Bij Altena is het steevast een mengeling tussen het genieten van het rijden en wat puzzelen met de nota's. In de beginfase wat foutjes gemaakt, zonder veel erg, om dan stilaan in het ritme te komen. Deel 1 bleek achteraf het langste deel van de rit te zijn. Na iets meer dan 2 uur bereikten we de FTC van deel 1. De ideale passeertijd was 2.20 uur dus ruim op tijd. Na een korte uitlooproute bereikten we de Nederlandse grens en konden we bij Morres Wonen in Hulst genieten van enkele heerlijke broodjes.
Na iets meer dan een half uurtje break gingen we van start met deel 2. Dit speelde zich af in de polders en een deel in het havengebied. Een goed overzicht op het parcours zorgde ervoor dat er leuk gereden kon worden. Ondanks het feit dat er ongeveer 250 auto's van start gingen had je, met uitzondering van de onmiddellijke omgeving van start en finish, nooit hinder van enige drukte. Soms zag je in de verte een andere deelnemer rijden en dat alleen al maakt een rit zo leuk. Ook de weinige bewoners in de polders bleken het leuk te vinden want hier en daar werden we uitbundig aangemoedigd. Leuk...
Na het einde van deel 2 was er de praktische proef. Een slalom op onverhard met een gemiddelde snelheid van 17.500 Km/Hr. Ik had het plannetje al wel eens betudeerd maar kende het toch niet helemaal. Dus ook hier moest Ann navigeren. Eigenlijk maakten we de fout om direct in te klokken. Daardoor moesten we onmiddellijk van start zonder dat we ons nog wat konden voorbereiden. Achteraf gezien leverde deze fout echter toch vruchten af. Alléé, hup met de geit euh Audi... Zonder een idee te hebben hoe snel 17.500 Km/Hr op zulk parcours is (zonder trip) reden we puur op gevoel en voor de kick. Tot aan de laatste hindernis... Daar navigeerde Ann verkeerd maar ik had het door. We kwamen quasi tot stilstand en vervolgden onze weg via de goede route om te finishen met een "stop cheval"...
Na onze break, die we gebruikten om op de parking enkele beauty's te aanschouwen, vertrokken we voor het laatste deel. Opnieuw een goed rijdbaar deel in een zeer mooie streek. Omdat het laatste deel 2 TK's had kwam je hier toch wat meer deelnemers tegen. Helemaal geen probleem want nu konden we de classics ook tijdens het rijden aan het werk zien. Tijdens dit deel reden we opnieuw een stuk over Belgisch grondgebied om opnieuw te eindigen in Nederland.
Omdat we wat vroeg waren om te eten, konden de stoere verhalen onder de Paddockers beginnen. Net zoals bij elke rit had elk team wel zijn kemels geschoten en de nodige fouten gemaakt. Fouten leveren uiteraard strafpunten op.
In deel 1 haalden wij 210 strafpunten. 120 van 4 gemiste zelfcontroles en 90 punten voor tijdstraffen. Deze tijdstraffen begrijpen we niet goed en bij een volgende gelegenheid gaan we aan de organisator wat uitleg vragen. Niet dat het veel uitmaakt maar we willen natuurlijk wel leren uit onze fouten om volgende keer wat beter te doen.
In deel 2 haalden we 90 strafpunten voor 3 zelfcontroles.
In deel 3 haalden we, net als een 50 tal andere teams 0 strafpunten.
En dan de klap op de vuurpijl : in de slalom reden we de beste gemiddelde tijd en noteerden alle controles. Hiervoor kregen we slecht 2 strafpunten. Niemand deed beter... Al moet ik eerlijk toegeven dat het puur geluk was... Maar ook dat telt...
Al bij al een zeer goed georganiseerde rit in een verbluffend mooie streek. Bovendien tijdens de middagpauze maar liefst 3 broodjes per persoon en 's avonds een heerlijke maaltijd (waarvoor we wel wat geduld moesten hebben). Kortom : zoals we van Altena gewoon zijn...
Op naar de volgende wedstrijd. En zeker in je agenda aankruisen : 25/11/2006 de elfde Memorial Staepelaere. Die mag je gewoonweg niet missen...
C U
|